پروانه

جمهوری عشقی ست که درحال سقوط است

یا کشور ِقحطی زده ای چون برهوت است

این دل که ترک خورده و آرام ندارد

سر برده کویری به گریبان ِسکوت است

سیبی ست که از جاذبه افتاده و از جبر

باهر کششی دست به دامان ِهبوط است

خارج شده از دسترس عشق و جنون گر

تبعیدی ویرانه نشین در الموت است

پیچانده به هم طالع ِخوشبختی مارا

دستی که دودل بین زمین و ملکوت است

بایست سبکبار شود پیله دران این

پروانه که محتاج به اعجاز قنوت است

این شمع که خاموشی آن موجب شادی ست

همدست زوال است که وابسته به فوت است

#سید_مهدی_نژاد_هاشمی

@poemnezhadhashemi

پس لرزه های غزل...

ما را در سایت پس لرزه های غزل دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : 6sabzevar-sherd بازدید : 72 تاريخ : شنبه 21 اسفند 1395 ساعت: 18:13